Ankara 13 Ekim 1923 tarihinde Başkent ilan edildiğinde nüfusu 30 bin civarında idi. Ankaralılar Kale ve sırtlarında oturmaktaydılar. Ancak, kent sağlıklı bir su altyapısına sahip değildi. Cumhuriyeti ilan eden, Ankara’yı başkent yapan kadrolar, her alanda olduğu gibi, büyük bir heyecanla, Ankara’nın çağdaş bir altyapıya kavuşması için çaba harcadılar. Gittikçe artan nüfusun gereksinmesine yetecek miktarda, fen kurallarına uygun, sağlıklı ve yeterli basınçta ulaşacak bir su altyapısı kurmayı hedeflediler.
Başkent ilan edildikten sonra Ankara’nın nüfusu hızla arttı; 1927 yılında 75 bin oldu. İlk yıllarda yapılan çalışmalar sonucu sağlanan su kentin nüfus artış hızına yetişemedi. 1927’de Ankara kentinin gelişmesine yönelik bir Nazım Planı yarışması açıldı. Yarışmayı kazanan Alman Hermann Jensen’in hazırladığı plan 1932 yılında kabul edildi. Plan 50 yıl sonra, 1977’de, nüfusun 300 000 olacağı esasına göre hazırlanmıştı.
Bu çalışmalar sürerken, 1930 yılında, Nafia Vekaleti Sular Umum Müdürlüğü (bugünkü DSİ Genel Müdürlüğü) görevini Hollandalı uzman bay Tubergen yürütüyordu. Onun da önerisi ile, Ankara’nın su sorunun çözümü için önce bütçeden yeterli ödenek ayrıldı. Daha sonra, 20 Mayıs 1931 tarihli kararname ile, Ankara Şehri İçme Suyu Komisyonu kuruldu. Komisyonun üst düzey yetkililerden kurulmuş olması konuya verilen önemin bir göstergesiydi.
Komisyon, çalışmalarında, Jensen’in imar planını esas kabul ediyordu. Kızılırmak’tan ve Sakarya nehrinden su getirilmesi irdelendi. Sonunda, Sincan köyüne kadar Ankara ovasının sulanması amacı için inşaatına 1929 yılında başlanmış olan Çubuk Barajı’ndan su alınması uygun görüldü. Bu husus 23 Nisan 1934 tarihli çıkartılan kanunla yürürlüğe girdi.
Ankara’ya 10 km uzaklıktaki Çubuk Barajı inşaatı sürerken boru hattının da döşenmesine başlandı. Alınan suyu filtre etmek ve kente pompalamak için Dışkapı’da Ziraat Fakültesi arkasında su süzgeci yapılması kararlaştırıldı.
10 Haziran 1935 tarihinde temeli atılan Su Süzgeci yapısı Almanya’nın ünlü sanayi yapıları müteahhitlik firması Hochtief tarafından projelendirildi ve yapımı kısa sürede gerçekleştirildi.
3 Kasım 1936 tarihinde hizmete giren tesis, o dönemin mimari özelliklerini taşıyordu; kesin hatlı yalın geometrik biçimli kütlelerin uyumundan oluşuyordu. Bu kütlelerden biri olan yan kanat, aynı yıllarda başka nadir örnekleri yapılan, yarım silindirik biçimli bir uzantı ile bitiyordu. 1930’lu yıllarda Ankara’da yapılan Sergievi ve Gar Gazinosu binalarında olduğu gibi, bu binada da, yatay kütleleri dengeleyen, çağdaşlığın simgesi bir saat kulesi bulunuyordu.
Genç Türkiye Cumhuriyeti her alanda gösterdiği heyecanı Ankara’nın altyapısı konusunda da gösterdi. Bilimsel yöntemlerle, dönemin tanınmış uzmanları ile çalışıldı. Olanaksızlıklar içinde örnek eserler meydana getirildi. Su Süzgeci binasının özenli yapısıyla, sanki, Ankara’nın suya ulaşması olayı için tarihe not düşüyordu.
Su Süzgeci Cumhuriyeti kuran kadroların altyapıya ve çağdaş Türkiye’nin çağdaş başkentine verdikleri önemin bir göstergesidir.